Historia
Plantacje
Indonezja to archipelag o zróżnicowanych warunkach naturalnych, co sprawia, że w jednych rejonach plantacje zajmują ogromne tereny, podczas gdy w innych w ogóle się ich nie zakłada. Największe uprawy znajdują się na dwóch wyspach – Jawie i Sumatrze, których żyzne tereny idealnie nadają się do hodowania herbaty. 70 proc. wszystkich zbiorów pochodzi z Jawy, która charakteryzuje się górzystym terenem (plantacje znajdują się na poziomie 2500-5000 m n.p.m.) i wulkaniczną glebą, bogatą w mikroelementy niezbędne do wzrostu roślin. Herbatę zbiera się tu cały rok, ale najbardziej cenione są zbiory od lipca do września.
Mniej więcej połowa krajowej produkcji zaspokaja lokalne potrzeby, reszta trafia na rynki eksportowe (głównie do Rosji, Wielkiej Brytanii i Pakistanu). Uprawą herbaty w Indonezji zajmują się zarówno państwowe plantacje i duże prywatne zakłady (to głównie stąd brana jest herbata na eksport), jak i drobni rolnicy (ich zbiory wykorzystywane są lokalnie, a jeśli są należytej jakości, przedsiębiorstwa skupują je i pod swoją marką produkują herbatę na eksport).
Herbaty z Indonezji
Indonezyjskie herbaty są mocne i aromatyczne, słyną przede wszystkim z wysokiej zawartości katechin – naturalnych przeciwutleniaczy, mających korzystny wpływ na nasze zdrowie. Produkuje się tu głównie czarne i zielone odmiany naparu. Spośród czarnych herbat najwyżej cenione są te, pochodzące z plantacji Cibuna, Santosa, Taloon i Malabar, a także z posiadłości Bah Butong, Gunong Rosa i Gunong Dempo na Sumatrze. Dużą popularnością cieszy się też indonezyjski oolong. Pozostałe odmiany stanowią śladowy odsetek.
