Cejlon (Sri Lanka)

KATEGORIE

Sri Lanka, zwana dawniej Cejlonem (od nazwy wyspy na której jest położona), w świecie herbaty nadal występuje pod tą nazwą. To stąd pochodzi jedna z najsłynniejszych herbat na świecie. Mimo że, kraj ma niewielką powierzchnię, zajmuje czwarte miejsce wśród największych producentów herbaty i drugie jako eksporter.

Historia

Wszystko zaczęło się przez przypadek. Sri Lanka była pierwotnie znana z uprawy kawy. Unikalne walory uprawianych tam odmian herbat doceniano już wcześniej, ale trend odmienił się dopiero, gdy plantacje na całej wyspie zostały zniszczone przez chorobę zwaną rdzą kawową. Wówczas kawę zastąpiono herbatą.

Podwaliny pod uprawę herbaty na skalę przemysłową położył szkocki plantator James Taylor, który w 1867 roku założył pierwsze plantacje w posiadłości Loolecondera w Delthocie. W odróżnieniu od swoich poprzedników, żywo zainteresował się wszelkimi aspektami herbaty, od technik uprawy czy zbioru, po proces mistrzowskiego jej przygotowania. Taylor odniósł sukces – w 1872 roku założył w pełni wyposażoną fabrykę i sprawił, że do 1890 roku eksport herbaty wzrósł z 23 funtów do niemal 23 ton, a jej produkcja wynosiła ok. 250 ton. Nad rozwojem herbacianego przemysłu współpracował m.in. z kupcem Thomasem Liptonem.

Regiony uprawy

Historia herbaty cejlońskiej zaczęła się na 19 akrach ziemi. Z biegiem lat rozrosła się do siedmiu regionów herbacianych. Dziś zwłaszcza południowa i centralna część wyspy usiana jest plantacjami, które zaspokajają 10 proc. światowego zapotrzebowania na herbatę. Choć odległości między poszczególnymi regionami upraw są niewielkie, z uwagi na spore różnice w wysokości nad poziomem morza, skład gleb i otoczenie naturalne, herbaty z różnych części wyspy różnią się między sobą. Wysoka wilgotność i temperatura powietrza sprzyjają wzrastaniu najlepszych na świecie krzewów herbacianych.

"Cejlon to przede wszystkim królestwo czarnej herbaty"

Herbaty cejlońskie dzielą się na trzy główne grupy, wyróżniane ze względu na wysokość upraw: rosnące na dużej wysokości (powyżej 1300 m n.p.m.), np. z Nuwara Eliya, Uda Pusselawa, Dimbula oraz z części regionu Uva, na średniej wysokości (od 600 do 1300 m) – region Kandy i część regionu Uva oraz rosnące nisko nad poziomem morza (do 600 m) – pochodzące z plantacji w regionie Ruhuna i Sabaragamuwa.

Najbardziej cenione są herbaty z wysoko położonych plantacji, które charakteryzują się dużą aromatycznością i wyrazistym smakiem. Wysokość nad poziomem morza nie jest jednak jedynym czynnikiem decydującym o jakości herbaty. Na finalny smak naparu duży wpływ ma kunszt producenta – na Sri Lance pod tym względem wiodą prym herbaty z plantacji niżej położonych (za najdroższą herbatę uchodzi “Silver Tips” z plantacji New Vithanakande w Sabaragamuwa).

Rodzaje herbaty

Herbatę na Sri Lance uprawia się przez cały rok. Od czerwca do połowy września zbiory prowadzone są we wschodniej części wyspy (region Uva), a po sezonie monsunowym w zachodniej części wyspy (region Dimbula). Z kolei na plantacjach położonych najwyżej (np. Nuwara Eliya), zbiory odbywają się przez cały rok – o ile nie występują przymrozki.

Choć Sri Lanka leży na podobnej wysokości geograficznej, co południowy kraniec Indii, jeśli chodzi o herbatę, wyraźnie z nimi kontrastuje. Cejlon to przede wszystkim królestwo czarnej herbaty. Herbata ze Sri Lanki przez dziesięciolecia była najpopularniejszą czarną herbatą na świecie – bazą mieszanek “English Breakfast” i herbatą, która w formie pyłu trafiała do torebek ekspresowych. Obecnie większość herbaty trafiającej do torebek pochodzi z Afryki.

Masz ochotę na czarną herbatę?

Przejrzyj naszą bogatą ofertę najlepszych czarnych herbat!

Poznaj inne regiony

Tradycyjne metody parzenie herbaty

Nepal