Historia
Uprawa herbaty w Tajlandii ma relatywnie krótką historię w porównaniu np. do Chin czy Indii. Sprowadzenie tu herbaty przypisuje się Chińczykom. Prawdą jest, że pokonani nacjonaliści w 1949 r. uciekli do Birmy, a następnie do Chiang Rai w północnej Tajlandii, przywożąc ze sobą wiedzę na temat uprawy herbaty i wykorzystując tajwańskie krzewy herbaciane do produkcji herbat oolong i zielonych. Jednak herbata w Tajlandii znana była od starożytności. W tutejszych lasach od wielu tysięcy lat rosną rośliny herbaciane, które są zbierane przez plemiona górskie, np. Szanów. Początki komercyjnej uprawy herbaty datuje się zaś na lata 80. XX wieku.
Rejony upraw
Ciepłe dni, chłodne noce i wilgotne, mgliste powietrze tego obszaru okazały się idealne do uprawy herbaty. Obecnie produkuje się ją wyłącznie w północnej części kraju, w małych, rodzinnych plantacjach, leżących w dwóch prowincjach: Chiang Rai, w szczególności w znanym z chińskich wpływów rejonie Doi Mae Salong oraz w Chiang Mai. Górski klimat i odpowiednie warunki glebowe sprzyjają produkcji.
Rodzaje herbaty
W Tajlandii wytwarza się głównie trzy rodzaje herbat. Przede wszystkim produkuje się tu słynący z wysokiej jakości oolong. W regionie Doi Mae Salong popularna jest zielona herbata. Równie znana, chociaż produkowana w mniejszych ilościach niż oolong i zielona, jest herbata pu-er. Poza tym, uprawia się tu też herbatę jaśminową i czarną. Są one spożywane głównie w kraju.
