Historia
Herbata pojawiła się w Nepalu w 1863 roku za sprawą premiera Junga Bahadura Rana, który otrzymał sadzonki w prezencie od chińskiego cesarza Daoguanga. Produkcja herbaty w Nepalu (dokładnie w Ilamie) rozpoczęła się niedługo po tym, jak wystartowały pierwsze fabryki w indyjskim Darjeeling, jednak przez długi czas tutejsza herbata nie zdobyła własnej reputacji, gdyż indyjscy i brytyjscy kupcy skupowali ją i odsprzedawali jako darjeeling. Jeszcze przed dwiema dekadami pod tą nazwą sprzedawano czterokrotnie więcej herbaty niż faktycznie wyprodukowano na plantacjach w Darjeeling.
W 2000 roku, bracia Lochan i Bachan Gyawali założyli mały ogród herbaciany, który wprowadził rewolucję na rynku herbaty nepalskiej. Mężczyźni zamiast kopiować herbaty darjeeling, zainwestowali w nowoczesne maszyny do produkcji herbaty i pobrali naukę u tajwańskich i japońskich producentów wysokiej jakości herbaty. W rezultacie wyprodukowali piękne, klasyczne herbaty czarne o dobrze zachowanych liściach, dających pełne w smaku napary. Jedną z ich sztandarowych herbat, cieszącą się dużą popularnością jest Nepal Everest, a także klasyczna herbata first flush, którą znajdziecie w sklepie Demmers. W Jun Chiyabari powstają także bardzo dobre herbaty zielone, białe i oolongi.
Plantacje
Plantacje w Nepalu dzierżawione są od państwa, przez co uprawa herbaty jest uwarunkowana ścisłymi regulacjami rolnictwa ekologicznego, które m.in. zakazują wzbogacania produkcji metodami sztucznymi. Dzięki temu otrzymujemy herbaty organiczne, pozbawione pestycydów. Nepal jest w stanie wyprodukować rocznie 16 tys. ton herbaty. Główne kraje eksportu to Indie, Pakistan, Australia i Niemcy.
Nepalskie herbaty
Większość nepalskich herbat wytwarzana jest w stylu darjeeling. Są to więc lekkie i jasne herbaty czarne, o zielonkawych liściach i naparze w kolorze słomkowo-pomarańczowym. Późniejsze, letnie i jesienne zbiory, dają intensywniejsze i ciemniejsze napary, w których wyczuwalne są nuty owocowo-orzechowe.
Nepal jest producentem także zielonych herbat – zarówno naśladujących popularne gatunki z Chin i Japonii, jak i takich, w których producenci szukają unikalnego, nepalskiego stylu. Są one stosunkowo lekkie i cechują się niskim poziomem goryczy. W Nepalu produkowana jest również herbata biała – zarówno w klasycznych, chińskich stylach (srebrne igły czy Bai Mu Dan), jak i liściaste herbaty białe w bardziej unikalnym, nepalskim stylu, z lekko zwiniętymi liśćmi. Pod tym względem Nepal dominuje nad Darjeeling, gdzie ta odmiana herbaty nie przyjęła się najlepiej. Mały odsetek nepalskich herbat stanowi herbata oolong. To rodzaj eksperymentalnej ciekawostki o niepowtarzalnym charakterze.
